Jan Kobuszewski i jego rodzina z Nowego Bródna
Zawsze był. W czasach, kiedy włączaliśmy jeszcze czarno-białe telewizory, bawił nas m.in. w kabarecie „Dudek”, stworzył niezapomniane kreacje w filmach, takich jak chociażby „Poszukiwany, poszukiwana”. Kochały go kolejne pokolenia telewidzów i miłośników teatru, kabaretu. Chyba nie ma osoby, której nie poruszyła wiadomość o Jego śmierci. Jan Kobuszewski odszedł 28 września, w wieku 85 lat.
Całe życie Jana Kobuszewskiego związane było z Warszawą. Urodził się na Nowym Bródnie, w domu przy Nadwiślańskiej.
Sebastian Stranianek z Towarzystwa Przyjaciół Warszawy, Oddział Miłośników Bródna, opowiada historię rodziny Kobuszewskich. Jest to wspomnienie związane z dzisiejszym Targówkiem, bo to tutaj wszystko się zaczęło.
Senior rodu, Mikołaj Kobuszewski osiedlił się na Nowym Bródnie prawdopodobnie w latach rozwoju linii Kolei Nadwiślańskiej otwartej 17 sierpnia 1877 roku. Urodził się około 1852 r. w Pskowie, a jego rodzicami byli Jan Kobuszewski i Jadwiga (z domu Czarnecka). W 1880 roku w parafii św. Aleksandra w Warszawie odbył się ślub Mikołaja z Marianną Rejman. Wybudował on duży drewniany dom jednopiętrowy ze spadzistym dachem przy ul. Nadwiślańskiej 3 na Nowym Bródnie, w którym do 1926 r. nie było elektryczności.
Jan Kobuszewski z ojcem Edwardem Kobuszewskim – Wawer, lipiec 1943 roku.
Mikołaj Kobuszewski był bardzo szanowanym obywatelem, z niezwykłym zapałem oddał się pracy społecznej. Był jednym z fundatorów cmentarza Bródzieńskiego otwartego w 1884 r. oraz drewnianego kościoła wzniesionego w 1888 roku. To właśnie dzięki niemu (ofiarował plac) oraz pomocy Polskiej Macierzy Szkolnej, która pożyczyła 2 tys. rubli i pożyczce Zarządu Ochotniczej Straży Pożarnej, wybudowany został w 1909 roku budynek stałej siedziby OSP Nowe Bródno przy ul. Kiejstuta 9.
Mikołaj Kobuszewski posiadał także grunty, które wraz z innymi właścicielami, sprzedał pod budowę tworzącej się linii tramwajowej do cmentarza Bródzieńskiego. Miał też rozległe posiadłości w Strudze pod Radzyminem. Był tam letni dom, gdzie rodzina spędzała między innymi wakacje.
W 1890 roku urodził się Edward Kobuszewski, który na Nowym Bródnie poznał swoją przyszłą żonę Alinę Kowalską. W roku 1920 z tego związku urodziła się Maria, w 1921 Hanna, a dnia 19 kwietnia 1934 Jan Kobuszewski. W roku 1935 rodzina Kobuszewskich wyprowadziła się do centrum Warszawy. Mieszkali m.in. na ul. Śliskiej i ul. ks. Skorupki. Tam spędzili ostatnie cztery lata do wybuchu II wojny światowej.
Po wojnie rodzina Kobuszewskich zamieszkała na Saskiej Kępie, przy ul. Królowej Aldony 3. Wówczas Jan miał 11 lat i to tutaj spędził prawdziwe, choć nieco spóźnione dzieciństwo, wolne od wojennej zawieruchy. Maturę zdał w liceum im. Adama Mickiewicza. W 1956 roku ukończył Szkołę Teatralną i zaczął podbijać serca publiczności…
Przy ul. Nadwiślańskiej 3, w miejscu gdzie urodził się Jan Kobuszewski, jest dzisiaj Dom Kultury „Świt”. Budynek wybudowano po wojnie. Mieszkańcy Targówka chcą uczcić pamięć tego wybitnego artysty i przed DK postawić pomnik-ławeczkę z jego postacią lub nazwać instytucję jego imieniem.
Jan Kobuszewski – aktor i kabareciarz
Był – słowo, które bardzo trudno przechodni przez gardło w przypadku obecnego „zawsze” w naszym filmowym, teatralnym i kabaretowym świecie Jana Kobuszewskiego. Bawił, wzruszał, tworzył aktorskie kreacje, które kochaliśmy wszyscy.
Na ekranie zadebiutował w 1955 roku niewielką rolą Francuza w dramacie wojennym „Godziny nadziei”, a w teatrze rok później rolą dyplomową Cara Dormindonta w „Żołnierzu i biedzie”.
Widzowie pokochali go za występy w kabarecie Dudek czy Kabarecie Olgi Lipińskiej. Jan Kobuszewski wystąpił w wielu filmach i serialach. Zapamiętamy go m.in. z ról w „Wojnie domowej”, „Alternatywy 4” czy „Czterdziestolatku”. Dzieci znają jego głos z bajki „Przygód kilka wróbla Ćwirka”, był narratorem w grach komputerowych. Za wybitne zasługi dla kultury polskiej i osiągnięcia w pracy artystycznej w 2012 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Jego żona to Anna Zembrzuska, również aktorka.
