Nowe oblicze Pałacyku Konopackiego
Dom przy ul. Strzeleckiej 11/13 powstał około 1865 r. wg projektu Aleksandra Jana Woydego w duchu włoskiego neorenesansu i był pierwszym murowanym budynkiem Nowej Pragi. Mieszkał w nim z rodziną Ksawery Konopacki, właściciel Nowej Pragi. Dom ze względu na dekoracyjność fasad zwany jest pałacykiem.
Duże zniszczenia wystroju
Przed rozpoczęciem remontu w 2017 r. budynek był w opłakanym stanie. Przez długoletnie użytkowanie (przedszkole, szkoła, lokale komunalne) i brak bieżących remontów został pozbawiony większości historycznego wyposażenia i części wystroju. Jedynie na elewacji frontowej zwracały uwagę prawie kompletne detale dekoracyjne. Zachowała się również strefa wejściowa z loggią, pod którą mieściło się wejście widoczne na rycinie z 1867 r., zamurowane w latach późniejszych.
Natomiast elewacja podwórzowa była całkowicie pozbawiona detalu. Jedynie zachowana częściowo stolarka okienna i drzwiowa przypominała o historycznym wyglądzie. Na elewacji frontowej i szczytowej zachowały się żeliwne balkony. Dawny wystrój wnętrz został prawie całkowicie zniszczony, do naszych czasów dotrwał tylko historyczny układ pomieszczeń oraz fragmenty stolarki.
Bardzo zły stan techniczny
W ekspertyzie technicznej z 1999 r. stwierdzono, iż elementy konstrukcyjne, tj. ściany nośne, więźba dachowa, stropy, schody, a także tynki i obróbki blacharskie, stolarka okienna i drzwiowa, uległy dużemu zniszczeniu.
Elewacje budynku, dach, a w szczególności elementy konstrukcyjne wnętrza, były bardzo osłabione i porażone biologicznie. Analiza mykologiczna wykazała wysoki stopień zagrzybienia pałacyku. Zastosowanie wyłącznie środków grzybobójczych byłoby mało skuteczne, wobec czego wykonawca zdecydował się na skucie wszystkich tynków – wewnętrznych i zewnętrznych, i na miejscowe wypalanie murów. Wykonano nową więźbę budynku, częściowo zostały wymienione stropy oraz naprawione spękania ścian. Piwnice osuszono, a fundamenty podbito. Oznaczało to położenie praktycznie nowych fundamentów, bo pierwotnie pałacyk ich właściwie nie miał.
Remont zgodny z doktryną konserwatorską
Podczas remontu, na podstawie XIX-wiecznej ryciny i wskazówek wojewódzkiego konserwatora zabytków opracowano wystrój elewacji frontowej, tylnej i bocznych.
Odtworzono historyczne wejście ze szczytu pod loggią. Oryginalne żeliwne balustrady i wsporniki balkonów zostały wyremontowane. Zgodnie z doktryną konserwatorką konieczne było zachowanie obecnego układu dwutraktowego na poziomie parteru budynku, jako świadectwa historycznego rozplanowania przestrzennego obiektu. Została zachowana pierwotna forma sklepień piwnic, bez zmiany wysokości i kształtu.
Podczas prac remontowych odtworzono większość zniszczonych historycznych elementów. Ekipa remontowa wykonała nową dębową posadzkę. Zamontowała nową drewnianą stolarkę okienną i drzwiową, odtworzoną według stolarki historycznej. Klatki schodowe odzyskały swój pierwotny wygląd z drewnianymi stopniami i balustradami z drewnianych tralek i pochwytów, które częściowo udało się zachować. W przyszłości chcemy także w miarę możliwości przywrócić drewniane wewnętrzne okiennice.
Jako że pałacyk od 2005 r. figuruje w rejestrze zabytków, cały remont realizowany przez Stołeczny Zarząd Rozbudowy Miasta był prowadzony pod nadzorem Stołecznego Konserwatora Zabytków oraz Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
Będzie dom kultury
Wobec planowanej zmiany sposobu użytkowania pałacyku, jego remont objął cztery kondygnacje: piwnicę, parter, pierwsze piętro, poddasze oraz ogród. Obecnie w budynku znajdują się trzy klatki schodowe: przy wejściu do obiektu, w środku i od strony ulicy Strzeleckiej.
W nowej powierzchni, na poziomie -1, zaplanowano wielofunkcyjną salę dla 100 osób, sanitariaty oraz pomieszczenie magazynowe. Ocieplony stropodach nad całą częścią dobudowaną będzie pełnił funkcję tarasu na parterze. W budynku zainstalowano windę.
Zmodernizowany pałacyk Konopackiego, znajdujący się w zasobach miasta, będzie praskim domem kultury. Planowane są w nim m.in.: klub seniora, sale wystawowe i taneczne, pracownia kulinarna, mody i szycia. Choć zabytek nie został rozbudowany, ani nie zmieni podziału pomieszczeń, zyskał dodatkową przestrzeń na wysokim poddaszu i w podziemnej sali widowiskowej wygospodarowanej pod dziedzińcem. Powierzchnia użytkowa obiektu po rozbudowie wynosi 1 373 m², natomiast powierzchnia tarasu 170 m².
Koszt inwestycji wraz z dokumentacją, remontem i wyposażeniem oraz zagospodarowaniem terenu to ponad 16 mln zł.
/um/
