Zima odchodzi, to pewne. Wraz z wiosną dzieje się wiele miłych rzeczy, cieszą się ptaszki, wiją gniazda, wypatrujemy kolejnych oznak zieleni. Zaczynają się też narzekania. Choć śniegu było mało, niektórzy dopiero teraz podejmują tematy, które wracają rok w rok.

Powoli mija pora roku sprzyjająca raczej nie spacerom, ale miłemu spędzaniu czasu w domu. Na przykład przed telewizorem, który proponuje ciekawostki, filmy, seriale, a wśród nich „Na dobre i na złe” czy „Szpital”. Oba powtarzane wielokrotnie i cieszące się wielką popularnością.

O każdej, nawet najbardziej błahej sprawie można rozmawiać na wiele sposobów, zależnie nie od rangi tej sprawy, lecz od kultury osobistej rozmówców. Dotyczy to również spraw najbardziej istotnych, osobistych i w zasadzie – wszystkich.

Jaki jest klimat, każdy widzi. Zmienia się na naszych oczach. I to jeszcze jak! Wnuki patrzą z niedowierzaniem, gdy dziadkowie opowiadają, jak to w latach sześćdziesiątych codziennie po lekcjach wychodzili na sanki lub na łyżwy, bo lodowiska były wszędzie, niemal na każdym boisku szkolnym, na każdym podwórku. Mróz i mrozek nie odpuszczały przez wiele tygodni każdej zimy i tak było latami.

Ponad pół wieku temu (!) po raz pierwszy usłyszeliśmy piosenkę Wojciecha Młynarskiego „Ludzie to kupią”. Dziś mało kto pamięta sam utwór, ale też mało kto nie zna cytatu „Ludzie to kupią”. Stara prawda, nadal aktualna. Oczywiście, dotyczy także mnie.

Boże Narodzenie, Nowy Rok – dla wielu to najpiękniejszy czas w roku. Jest barwnie, radośnie, wszędzie roziskrzone światełka, stroiki, choinki. Trudno, może być i bez śniegu, chociaż Święta z białym puchem to te wymarzone, jak z filmu, jak z bajki…

Idą Święta, dzieli nas od nich kilka bardzo intensywnych tygodni. Jesteśmy zajęci i zaaferowani, ale też bardziej wrażliwi na innych, na biedę i niedostatek. Nie każdy bowiem potrafi świętować i cieszyć się Gwiazdką i Bożym Narodzeniem, gdy dostrzega ludzi z konieczności (a nie z wyboru) żyjących aż nazbyt skromnie. Takie osoby ma w swoim otoczeniu ponad połowa Polaków. Dużo to, czy mało?

Jeśli ktoś swoje gospodarstwo domowe prowadzi solo, omija go wiele rozterek i problemów, choć wiele ma na głowie. Sprzątanie, terminowe opłaty, zakupy, śmieci, prasowanie. Ale za to nikt inny nie rości sobie prawa do trzymania pilota do telewizora.

Był październik, a za oknem sierpniowe „ponad dwadzieścia” i słońce. Balkon otwarty, na obszernym podwórku lamentuje wniebogłosy jakiś kilkulatek. Pani, która z nim jest (mama? babcia? niania?) nie reaguje. Malec krzyczy, płacze, wrzeszczy nieprzerwanie.

Kilka dni temu obchodziliśmy uchwalony przez ONZ Dzień Osób Starszych.
Obchodziliśmy?! Większość z nas nie miała o nim pojęcia, niektórzy coś słyszeli, ale co to za uroczystość, inni – zwłaszcza wiekowi – westchnęli tylko cichutko.