Międzynarodowy Dzień Pandy Małej
17 września obchodziliśmy Międzynarodowy Dzień Pandy Małej. Te niezwykle interesujące zwierzęta są zagrożone wyginięciem. Ratunkiem dla ich ocalenia jest m.in. hodowla w ogrodach zoologicznych. W warszawskim ZOO żyje dwoje przedstawicieli tego gatunku.
Pandy małe
Panda mała (Ailurus fulgens), czy też – jak brzmi jej oficjalna nazwa – pandka ruda wygląda trochę jak skrzyżowanie kota z szopem. Kiedyś uważano, że jest bliską krewniaczką pandy wielkiej (niedźwiedź bambusowy, Ailuropoda melanoleuca) – mimo że zwierzęta te bardzo różnią się wyglądem – i klasyfikowane je do rodziny szopowatych. Obecnie wiemy, że obydwa gatunki, poza upodobaniem do bambusów, mają ze sobą niewiele wspólnego. Pandki rude zaliczane są do rodziny pandkowatych, pandy wielkie zaś do niedźwiedziowatych.
W stołecznym ogrodzie zoologicznym możemy oglądać dwoje przedstawicieli tego gatunku. Samca imieniem Pabu oraz samiczkę Nanu (można ją rozpoznać po dużo jaśniejszym pyszczku). Niestety, większość dnia para ta spędza wśród koron drzew rosnących na ich wybiegu i bardzo trudno jest je wypatrzeć. A wydawać by się mogło, że rude futro powinno kontrastować z zielonym listowiem, więc zwierzęta powinny być dobrze widoczne, a jednak tak nie jest!
W naturze pandki rude również tak się zachowują. Są to bowiem zwierzęta prowadzące nocny tryb życia. Wspinaczkę na drzewa ułatwiają im ostre pazury, które mogą się częściowo chować. Trochę tak, jak u kotów. Podobnie do kotów, pandki poświęcają też dużo czasu na pielęgnację swojego gęstego futra. Również tak samo jak koty znaczą swoje terytorium moczem.
Pandki rude żyją w parach lub w grupach rodzinnych. Są wszystkożerne, ale w ich diecie główne miejsce zajmuję pokarm roślinny. Ich ojczyzną są: Chiny, Indie, Nepal i Mjanma (dawniej Birma).
/JPN, Warszawski Portal Informacyjny Gazety Mieszkaniec/
Źródło: Miejski Ogród Zoologiczny w Warszawie, Wikipedia
Zdjęcie: Miejski Ogród Zoologiczny w Warszawie
