Słowo na Wielkanoc od Biskupa Warszawsko-Praskiego
Wielkanoc AD 2025
Przez ofiarę swojego ciała na krzyżu
dopełnił On ofiary Starego Przymierza
i oddając się za nasze zbawienie
sam stał się Kapłanem, Ołtarzem i Barankiem ofiarnym.
(z 2. prefacji Wielkanocnej)
Drodzy Czytelnicy Mieszkańca,
Siostry i Bracia,
Oto przychodzi – Zwycięzca śmierci, piekła i szatana! Wszelki grzech został pokonany! Miłość od środka rozsadza i kruszy wszelkie bariery między człowiekiem a Bogiem. W Duchu Świętym, Syn Ojca Niebieskiego, Bóg, który nigdy nie zrezygnował z człowieka otwiera nam ramiona i jako pierwszy dar przynosi pokój!…
Człowiek – poraniony i zagubiony nie tylko potrafi z Boga zrezygnować, potrafi też aktywnie się od Niego odgrodzić zasiekami grzechu indywidualnego, osobistego lub grzechu społecznego.
Św. Jan Paweł II pytał Polaków: Czy można odrzucić Chrystusa i wszystko to, co On wniósł w dzieje człowieka? Oczywiście, że można. Człowiek jest wolny. Człowiek może powiedzieć Bogu: nie. Człowiek może powiedzieć Chrystusowi: nie. Ale pytanie zasadnicze: czy wolno? I w imię czego wolno? Jaki argument rozumu, jaką wartość woli i serca można przedłożyć sobie samemu i bliźnim, i rodakom, i narodowi, ażeby odrzucić, ażeby powiedzieć „nie” temu, czym wszyscy żyliśmy przez tysiąc lat?! Temu, co stworzyło podstawę naszej tożsamości i zawsze ją stanowiło. (Kraków, 10.06.1979)
Przeżywając Rok Jubileuszowy, zanurzeni w czas Wielkiego Tygodnia i Oktawy Wielkanocy – ufnie czerpmy z bezmiaru Bożej łaski dla siebie i wszystkich, których nosimy w naszych sercach.
Dziękując za tysiąclecie koronacji Bolesława Chrobrego – zawierzajmy Ojczyznę Bożej Opatrzności, byśmy jej nigdy nie utracili.
Uwielbiając Chrystusa Zmartwychwstałego za dar odkupienia – otwierajmy się na Miłosierdzie, które rozlewa się na nas z pustego grobu.
Z głębi serca błogosławię Wam i Waszym Rodzinom.
+ Romuald Kamiński. Biskup Warszawsko-Praski
