Uszkodzenie samochodu w czasie naprawy. Co można zrobić w tej sytuacji?
Czytelnicy pytają – radca prawny
Marcin Kluś odpowiada.
Oddałem do naprawy samochód. Co prawda rzecz, z którą się zgłosiłem została naprawiona, jednak przy okazji uszkodzona została inna część, więc nie zapłaciłem należności. Mimo powyższego, właściciel warsztatu samochodowego wystąpił przeciwko mojej osobie z pozwem o zapłatę za naprawę auta. Co mogę zrobić w tej sytuacji? Czy również muszę wystąpić z pozwem o odszkodowanie za uszkodzoną rzecz?
W takiej sytuacji można złożyć powództwo wzajemne w tym samym postępowaniu w oparciu o art. 204 Kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, powództwo wzajemne jest dopuszczalne, jeżeli roszczenie wzajemne jest w związku z roszczeniem głównym powoda lub nadaje się do potrącenia. Celem powództwa wzajemnego jest zaoszczędzenie pracy sądu i stron przez uniknięcie dublowania czynności procesowych (np. uniknięcie powtarzania postępowania dowodowego w obydwu sprawach). Powództwo wzajemnie nie jest możliwe w postępowaniu nakazowym (art. 493 § 4 k.p.c.), a w postępowaniu uproszczonym jedynie wtedy, kiedy roszczenia nadają się do rozpoznania w tym trybie, a więc gdy kwota roszczenia nie przekracza dziesięciu tysięcy złotych.
Powództwo wzajemne można wytoczyć w odpowiedzi na pozew, bądź oddzielnie, nie później jednak niż na pierwszej rozprawie, albo w sprzeciwie od wyroku zaocznego (jeżeli taki został wydany). A więc bieg terminu, od którego można wytoczyć powództwo wzajemne, rozpoczyna się z chwilą doręczenia pozwanemu odpisu pozwu (art. 192 pkt 2 k.p.c.). Momentem końcowym, z którym upływa termin do wniesienia powództwa wzajemnego, jest zamknięcie pierwszej rozprawy przed właściwym sądem.
Zgodnie z art. 204 § 2 zdanie 1 Kodeksu postępowania cywilnego, pozew wzajemny wnosi się do sądu pozwu głównego (właściciela warsztatu). W związku z tym, że jest on nie tylko środkiem obrony pozwanego w procesie cywilnym, ale także pozwem samoistnym, musi spełniać wymagania formalne określone w art. 187 k.p.c., czyli zawierać:
- dokładnie określone żądanie, a w sprawach o prawa majątkowe także oznaczenie wartości przedmiotu sporu, chyba że przedmiotem sprawy jest oznaczona kwota pieniężna;
- przytoczenie okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie, a w miarę potrzeby uzasadniających również właściwość sądu;
- informację, czy strony podjęły próbę mediacji lub innego pozasądowego sposobu rozwiązania sporu, a w przypadku gdy takich prób nie podjęto, wyjaśnienie przyczyn ich niepodjęcia.
Pozew może zawierać również inne wnioski, w tym wnioski służące do przygotowania rozprawy, a w szczególności wnioski o wezwanie na rozprawę wskazanych świadków i biegłych; dokonanie oględzin; polecenie drugiej stronie dostarczenia na rozprawę dokumentu będącego w jego posiadaniu, a potrzebnego do przeprowadzenia dowodu, lub przedmiotu oględzin, ewentualnie zażądanie na rozprawę dowodów znajdujących się w sądach, urzędach lub u osób trzecich.
Pozew powinien zawierać również ogólne warunki pism procesowych, o których mowa w art. 126 k.p.c., w tym m.in. oznaczenie sądu i stron, osnowę składanego wniosku lub oświadczeń, dowody na poparcie swoich racji, podpis, wymienienie załączników, nr PESEL i sygnaturę akt sprawy. Opłata sądowa od pozwu wzajemnego wyniesie 5% wartości przedmiotu sporu, czyli wartości wyrządzonej szkody.
