Wielka Noc, wielka moc!
Gdy jeszcze trwa Wielki Tydzień, zaczyna się czas radosnego wyczekiwania. Świat chrześcijański przygotowuje się do najważniejszych świąt – Zmartwychwstania Pańskiego.
W Polsce szczególnie uroczyście obchodzony jest koniec Wielkiego Tygodnia, w czasie gdy kościelne dzwony muszą milczeć aż do Niedzieli Wielkanocnej.
W Wielki Czwartek w kościołach podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej kapłani dokonują symbolicznego obmycia nóg dwunastu mężczyznom, na pamiątkę dwunastu apostołów, którym Jezus obmył nogi.
W Wielki Piątek wszędzie panuje cisza, bez muzyki, bez okrzyków, w skupieniu i modlitwie. To jedyny dzień w roku, gdy w kościołach nie odprawia się mszy świętej, za to organizuje się nocne czuwania przy Grobie Pańskim, a niegdyś szły procesje pokutnie odzianych grzeszników, błagających o wybaczenie grzechów i oczyszczenie dusz.
Dawniej Wielki Piątek był dniem zakończenia wszelkich prac domowych i kuchennych, a jeśli się z czymś nie zdążyło, trzeba było koniecznie uporać się z tym, zanim poszło się do kościoła ze święconką. Bo potem było już tylko świętowanie.
W koszyczku muszą znaleźć się: symbol zmartwychwstałego Chrystusa – baranek, symbol nowego życia – jaja, także w formie pięknie zdobionych pisanek, mających ponoć właściwości uzdrawiające, symbol krzepy i siły – chrzan, symbol oczyszczenia domu od wszelkiego złego – sól. Trzeba też włożyć chleb i świadczące o dostatku wędliny oraz kawałek świątecznego kołacza czy mazurka, a dla ozdoby – żółtego kurczaczka i gałązki bukszpanu.
Wielka Sobota to dzień, w którym – zwłaszcza w miastach – odwiedzamy liczne Groby Pańskie w kościołach – w niedzielę rano będą już puste. Każdego roku ich dodatkowa, symboliczna wymowa bywa odmienna, wiele zależy też od tradycji danej świątyni: ascetycznie, scenicznie, tradycyjnie lub ultranowocześnie.
Po sobotnim nabożeństwie następuje święcenie: ognia, który symbolicznie spala to, co stare, wody, która oczyszcza i daje życie oraz cierni, symbolizujących cierniową koronę Chrystusa.
Niedzielny, wczesny ranek to czas uroczystego nabożeństwa – rezurekcji (resurrectio – zmartwychwstanie), której również towarzyszy procesja wiernych i kapłana wokół kościoła.
Po powrocie do domu rodzina dzieli się jajkiem i je wyjątkowe śniadanie, które tradycyjnie rozpoczyna się od zupy: białego barszczu lub żuru z majerankiem, czosnkiem, jajem i białą kiełbasą. Ma być kolorowo, obficie, radośnie, bo Wielkanoc to święto wesołe, rodzinne i ważne – czci bowiem najważniejszą Prawdę Wiary.
/red./
Źródło: Warszawski Portal Informacyjny Gazety Mieszkaniec
Kartki Wielkanocne: Gazeta Mieszkaniec
