Dopisek architekta na projekcie „Elizeum dla przyjaciół i pięknych pań” spowodował, iż wokół budowli zaczęły się tworzyć różne plotki i mity. Reporterka „Mieszkańca” odwiedziła ten tajemniczy obiekt.

Każde z trzech świąt, które obchodzimy na początku maja ma swoją historię. Święto flagi – najkrótszą, ale tak je polubiliśmy, że trudno nam sobie wyobrazić ten dzień bez biało-czerwonych flag na budynkach.

…czyli krzyżem w drzwi, petardą pod koła, wiadrem do tramwaju

Choć dziś kojarzy się z rajstopami czy goździkami, to mało kto wie, że coś w rodzaju dnia kobiet obchodzono już w… starożytnym Rzymie. Nazywało się Matronalia i obchodzono je na początku marca.

Mija 186 lat od bitwy pod Olszynką Grochowską, która była jedną z najbardziej krwawych w Powstaniu Listopadowym.

Nie wiem, czy ktokolwiek zna nazwiska największych posesjonatów dawnej Pragi. Obawiam się, że ponieważ temat ten nie leżał dotychczas w sferze zainteresowań naszych rodzinnych historyków, trudno by było przytoczyć jakieś nazwiska.

Franciszek Galiński – przedwojenny gawędziarz warszawski pisał: „Dawniej wielki post był czasem wstrzemięźliwości, adwent przygotowaniem, a karnawał weselem. Żył człek poczciwy w rytmie kalendarza liturgicznego i wyczekiwał karnawału niczym kania dżdżu”. Jak się wtedy bawiono? Już stare przysłowie „za króla Sasa jedz, pij i popuszczaj pasa” pokazuje, że w czasach saskich balowano ile wlezie. Podobnie było w czasach stanisławowskich. Ale i wraz z upadkiem Rzeczpospolitej nie zaprzestano […]

Wigilia od zawsze była tym dniem, na który warszawiacy czekali z utęsknieniem.

W czasach, gdy nie było telewizji, gier elektronicznych, smartfonów i komputerów, a na dodatek nie wszyscy potrafili czytać, jakoś trzeba było spędzać wolny czas. Zwłaszcza w okresie adwentu, gdy zmrok zapadał dość szybko. Adwent, czas oczekiwania chrześcijan na narodzenie Jezusa oraz Wigilia Bożego Narodzenia będąca kulminacją adwentu, to szereg zwyczajów.

Przez lata czytania o Powstaniu Listopadowym nawet nie zauważyliśmy, jak mocno wgryzło się w naszą świadomość. Ktoś nie wierzy, że tak jest? A kto nie słyszał o reducie Ordona? Kto nie czytał wiersza Adama Mickiewicza o podtytule „opowiadanie adiutanta”? Wszyscy! A kto wie, że Ordon powstanie przeżył? Nieliczni.