Sytuacja w tym zakresie ulega zmianie wraz ze stanem epidemii. Aktualnie, powyższe kwestie reguluje Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 maja 2020 roku w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii.
Na wstępie należy przypomnieć, że instytucję zadatku reguluje art. 394 Kodeksu cywilnego. Z przepisu tego wynika, że w braku odmiennego zastrzeżenia umownego albo zwyczaju zadatek dany przy zawarciu umowy ma to znaczenie, że w razie niewykonania umowy przez jedną ze stron druga strona może bez wyznaczenia terminu dodatkowego od umowy odstąpić i otrzymany zadatek zachować, a jeżeli sama go dała, może żądać sumy dwukrotnie wyższej.
Generalnie terminy zostały zawieszone i nie biegną. Zgodnie z art. 15 zzs Ustawy z dnia 31 marca 2020 roku o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw …
Istnieje taka możliwość. Podstawą do złożenia wniosku w powyższym zakresie jest art. 310 Kodeksu postępowania cywilnego, zgodnie z którym, przed wszczęciem postępowania na wniosek, a w toku postępowania również z urzędu, można zabezpieczyć dowód, gdy zachodzi obawa, że jego przeprowadzenie stanie się niewykonalne lub zbyt utrudnione, albo gdy z innych przyczyn zachodzi potrzeba stwierdzenia istniejącego stanu rzeczy.
Taka zmiana płatności renty jest możliwa. Powyższe można uczynić poprzez zawarcie stosownej umowy pozasądowej, w drodze ugody sądowej lub w wyniku orzeczenia sądu. Niezależnie od formy, kapitalizacja renty jest dopuszczalna, jeżeli za jej dokonaniem przemawiają ważne powody i tylko za zgodą poszkodowanego.
Taka zmiana płatności renty jest możliwa. Powyższe można uczynić poprzez zawarcie stosownej umowy pozasądowej, w drodze ugody sądowej lub w wyniku orzeczenia sądu. Niezależnie od formy, kapitalizacja renty jest dopuszczalna, jeżeli za jej dokonaniem przemawiają ważne powody i tylko za zgodą poszkodowanego.
Co do zasady tak. Zgodnie z art. 45 § 1 Kodeksu pracy, w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.
Niezależnie od zmiany przepisów w powyższym zakresie, strona składająca pozew może ubiegać się o zwolnienie w całości albo w części od kosztów sądowych, w tym od w/w opłaty od pozwu. Zwolnienia od kosztów sądowych może się domagać osoba fizyczna, jeżeli złoży oświadczenie, z którego wynika, że nie jest w stanie ich ponieść bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny lub ich poniesienie narazi ją na taki uszczerbek.
Do przedawnienia roszczeń w takiej sprawie ma zastosowanie art. 4421 Kodeksu cywilnego. Przepis ten jest przepisem szczególnym w stosunku do ogólnych terminów przedawnienia roszczeń wskazanych w art. 118 kodeksu cywilnego.
Odpowiedź na powyższe pytanie wynika z art. 6881 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem za zapłatę czynszu i innych należnych opłat odpowiadają solidarnie z najemcą stale zamieszkujące z nim osoby pełnoletnie. Przepis ten, istotnie wzmacnia wynajmującego, w porównaniu z zasadami ogólnymi dotyczącymi skutków zawarcia takiej umowy.
